Het zou een aardige bijkomstigheid geweest zijn wanneer Flatlands over ons eigen platte land zou gaan. Iets herkenbaars waarmee je je kan identificeren. Uiteindelijk maakt het uiteraard geen ene bal uit. Mijn belangstelling voor country muziek staat alweer enige tijd op een lauw plaatje. Sam Baker was een aangename sensatie. Eerlijk gezegd vind ik het aanbod van pure country muziek op het moment niet echt opzienbarend.

Bij aanverwante genres zoals blues, bluegrass of folk ontwikkelt de muziek zich (wat mij betreft) juist veel spannender. Verdomd dat het niet waar is, maar Blake Thomas is binnen deze kontekst uitzonderlijk te noemen. Want dit is precies het soort countrymuziek waar ik naar smacht. Luisterrijk spul, met veel downside en hardship, maar zonder zelfmedelijden. Hij rijgt eenzame snelwegen aan verlaten liefdes, troostloze nachten, donkere cafes. Hij deelt zijn macabere humor met Townes van Zandt, en wellicht nog wel meer. Dit is het soort donkere neerwaartse spiraal country die wat mij betreft nimmer kapot gaat. Hier staat een enorm basaal product met een uitzinnige zeggingskracht. Toch proef je dat Blake Thomas voor zichzelf een uitweg ziet in het uitzichtloze landschap welke hij beeldend voor ons uitvouwt. Het was alweer een tijdje geleden dat ik een countryplaat heb gehoord, en zelden iets wat zich kan meten met Flatlands. Op zich een prettige bijkomstigheid natuurlijk, want gezien het aanbod zou de keuze voor Blake Thomas’ Flatlands dus een eenvoudige moeten zijn.

Wanneer je net als ik enthousiast bent voor de muziek van Townes van Zandt, Sam Baker, Richard Buckner en Hayes Carll om maar een paar namen te roepen, dan is Blake Thomas iemand die zeer aanbevelenswaardig is. Top plaat !

SMP